Przekazywanie genetycznej wyzszosci

Cechą wszystkich populacji rozmnażających się poligamicznie jest to, że samce mogą zostawić po sobie znacznie więcej potomstwa niż samice. W grupie wybranych samców wydziela się dwie podgrupy: jedną z nich (samce o najwyższych wartościach hodowlanych) przeznacza się do wyprodukowania samców hodowlanych następnego pokolenia (tzn. samców, które zostaną poddane selekcji); drugą podgrupę przeznacza się do wyprodukowania samic (potomstwo męskie tej podgrupy nie będzie brane pod uwagę w pracy hodowlanej). Analogiczny podział można przeprowadzić wśród wybranych samic. A zatem z chwilą skompletowania grupy rodzicielskiej następnego pokolenia dokonuje się jej podziału na rodziców, z potomstwa których wybierze się ojców następnego pokolenia i rodziców dostarczających matki następnego pokolenia. Przenoszenie wyższości genetycznej z pokolenia na pokolenie przedstawia się następująco: 1) od ojców do samców, 2) od ojców do samic, 3) od matek do samców i 4) od matek do samic. Z powodu stosowania w poszczególnych przypadkach różnej ostrości selekcji oraz ze względu na inne kryteria selekcji, różne będą wielkości tych cząstkowych postępów hodowlanych. Badaniem znaczenia poszczególnych dróg przekazywania postępu hodowlanego z pokolenia na pokolenie zajmowali się m. in- Robertson i Rondel.