INNE FORMY EDUKACJI MEDIALNEJ
Mając świadomość, że z mediami styka się już bardzo małe dziecko, w 1998 roku podjęłam temat edukacji medialnej dzieci przedszkolnych. Nad metodami edukacji medialnej współpracuję w dwóch wrocławskich przedszkolach w grupach cztero-, pięcio- i sześciolatków. Zajęcia rejestrowane są kamerą wideo, projekty zaś gromadzę z myślą o ich publikacji. Aktualnie pracujemy nad dużym projektem pod hasłem „Tydzień mediów w przedszkolu”, który obejmie film, audycję telewizyjną reklamę, radio i prasę, a także praktyczne zajęcia z kamerą i aparatem fotograficznym. Zależy nam na tym, aby dzieci stworzyły własny program „telewizyjny” („radiowy”), własną reklamę, gazetkę. Poznają one w ten sposób mechanizm ich powstawania i oddziaływania – za pomocą twórczych zabaw. Chodzi bowiem o to, aby nawyki telewizyjne niejako „zawłaszczyć” i spożytkować w sposób, który nie pozostawi dziecka w charakterze biernego i nieświadomego odbiorcy, ale uczyni je aktywnym uczestnikiem procesu ich powstawania. Są to również działania obliczone na zaangażowanie rodziców w proces edukacji medialnej ich dzieci.Inną formę edukacji medialnej zaproponowałam nauczycielom i uczniom szkoły podstawowej (klas IV-VI), gimnazjum i liceum. Uczestniczą oni w zorganizowanych przeze mnie warsztatach z filmem w kinie. Zajęcia te mają na celu poznanie języka filmu i innych mediów audiowizualnych, wybitnych dzieł polskiej i obcej kinematografii, a także twórców kina (w ubiegłym roku gościliśmy J.J. Kolskiego). Na każde spotkanie (raz w miesiącu) składają się trzy elementy: projekcja, warsztaty w grupach i prezentacje.
