Historia europejskiej fajki
Fajki powszechnie uchodzą za najstarsze narzędzie służące do zaciągania się aromatycznym dymem rozpalonego tytoniu. Zwyczaj ten znany był już w V w. p. n.e., jeśli wierzyć świadectwom przedstawionym przez starożytnego historyka, Herodota. Kolejne nacje, które rozpowszechniły używanie fajek to Grecy, Rzymianie, równolegle też Galowie i Germanie.Jak twierdzą znawcy dawnych kultur, antyczni fajczarze wprowadzali się w ten sposób w stan odurzenia, paląc ziele o narkotycznych właściwościach, czyli indyjskie konopie.
Konstrukcja typowej fajki glinianej lub ceramicznej stała się popularna w Europie za sprawą podróży XVI-wiecznych żeglarzy, którzy zwrócili uwagę również na taki prosty wynalazek. Indiańskie fajki niewiele różnią się bowiem od współczesnych, poza precyzją wykonania i nadaniu różnych profili, zwłaszcza przez rzemieślników angielskich i holenderskich. Czynnikiem różnicującym był kształt główki, typowy dla europejskiego wzornictwa pozostał natomiast długi cybuch.
Historia fajki od czasu legendarnych wypraw Marco Polo potoczyła się lotem błyskawicy za sprawą sprowadzenia na Stary Kontynent nasion tytoniu. Pionierskie plantacje rozkwitały na terenach Niemiec i Anglii, ciesząc się sporym rynkiem zbytu, mimo że palenie tytoniu uchodziło za za zwyczaj typowy dla klas niższych i żołnierzy. Moda na palenie wśród ludzi majętnych i późniejszy postęp techniczny okazały się wystarczającą zachętą dla właścicieli ziemskich, by inwestować w kolejne plantacje. W XVII wieku w Rzeczypospolitej niespodziewanie fajka okazała się bardziej popularna niż tabaka. Dotychczas bowiem to tabaka była sławiona wśród osób reprezentujących wyższe warstwy, natomiast palenie tytoniu przypisywano niżej urodzonym. Świadczy o tym z pewnością popularność tabakierki w zestawie przyborów codziennego użytku dla mężczyzn.
W XIX wieku w całej Europie fajki stanowiły przedmiot codziennego użytku bez względu na stan i pochodzenie społeczne. Zasobność portfela decydowała jednak o kupnie danej odmiany tytoniu, czy wyborze kunsztowniejszego modelu. Co ciekawe, fajki w tym okresie znajdowały swoich posiadaczy i zwolenników w gronie płci pięknej. Oczywiście, palenie tytoniu przez kobiety odczytywać można jako wyraz emancypacji. Pod koniec XIX wielu fajki zamieniane bywały na cygara, którymi delektować się literacki, artyści, jak i politycy. Generalnie, historia palenia tytoniu przeplata się z wątkami biograficznymi znanych uczonych i mistrzów pióra. Mnóstwo miłośników fajki bagatelizując zupełnie siłę uzależnienia nikotynowego, było skłonnych przypisywać melasie moc uzdrowieńczą. Uważano, ze palenie leczy duszę, gdyż zabija samotność.
